"بن علی با تمام خرده هایی که ما بر او می گیریم، مزیت خیلی بزرگی داشت که خیلی ها نداشتند...."
شاید قضاوت من درست نباشد اما نتیجه گیری من چنین بود:
بن علی که بیش از 20 سال بر عباد و بلاد حکومت می راند و به تعبیر ما، فرد دیکتاتوری بود که کشور را از بین برده بود، در کمتر از یک ماه از اعتراض های مردم کشورش، خروج را بر ماندن و واگذاری قدرت را بر ماندن در قدرت ترجیح داد و رفت.
از همان لحظه رفتنش، رسانه ها، تحلیل گران، ناظران سیاسی و همه و همه بلا استثنا سخن از بیداد و دیکتاتوری و حتی ددمنشی وی راندند و حتی او را به دیکتاتوری و قلع و قمع دمکراسی در کشور متهم کردند.
اما بیایید کمی خودمانی باشیم: چند تن از ما که اینهمه دیکتاتوری بن علی را در بوق و کرنا کرده ایم، اگر جای او می نشستیم، به این سرعت این صندلی کثیف قدرت و سیاست و ریاست را رها می کردیم؟
به نظر من بن علی نه کشورش را غارت کرد و نه به کشورش خیانت کرد. بن علی به تونس و تونسی ها خدمت کرد اما نقاط ضعفی هم داشت مثل خیلی از ما، چرا که او انسان است و انسان جایز الخطاست. معصوم که نیست. اما خدمات بن علی به تونس: گشودن راه سرمایه گذاری خارجی به تونس به طوری که این کشور در صدر کشورهای عربی امن برای سرمایه گذاری قرار گرفت. آموزش مجانی برای تمامی اقشار مردم، کاری که شاید یکی از عوامل اصلی سقوط او بود. بن علی با رایگان کردن آموزش، راه را برای خیلی از افراد برای راه یافتن به درجات بالای آکادمیک باز کرد و طبقه تحصیلکرده در این کشور بالا رفت و شاید یکی از تفاوت های تونس با دیگر کشورهای خاورمیانه همین باشد که طبقه آکادمیک و آگاه در این کشور زیاد است. اما ایراد وارد بر این رویکرد، فراهم نشدن فرصت های شغلی برای این افراد بود که یکی از عوامل سقوطش باشد. کار دیگر او منع تفکر اسلامگرایی رادیکال به معنای القاعده ای و طالبانی و سلفی در تونس است. بسیاری از گروه های رادیکال اسلام گرا را از کشور تبعید کرد و تلاش کرد تا نظامی سکولار به تقلید از فرانسه پایه گذاری کند. از این به بعد نفس ها را حبس کنیم تا ببینیم اسلام گرایانی که جای او را گرفته اند، چه خواهند کرد؟
بن علی با تمام خرده هایی که بر او گرفته ایم، یک حسن و مزیت خیلی بزرگ داشت که خیلی ها آن را ندارند: بن علی تعداد کشته شدگان اعتراضات مردمی به 60 نفر نرسیده کشور را ترک کرد. به نظر شما موگابه زیمبابوی، چاوز ونزوئلا، مورالس بولیوی، باگبوی ساحل عاج، بشیر سودان، مبارک مصر، لوکاشنکوی بلاروس، رویدادهای تیان آن من چین، رهبر سریلانکا و دیکتاتوران دیگر بهترند یا بن علی؟ من او را دیکتاتور خوب می نامم.
لطفا به احترام بن علی بلند شویم.
***
راستش را بخواهید زمانی که خبر خروج زین العابدین بن علی رییس جمهور سابق تونس از کشورش را شنیدم، خیلی تعجب کردم و چند روزی این موضوع ذهنم را مشغول کرده بود. علاوه بر من، خیلی از دوستان نیز این سئوال برایشان پیش آمده بود. بی تردید این امر برخاسته از ساختار فکری و دیکتاتورزادگی و دیکتاتورزدگی حاکم بر ماست. اما من پس از چند روز با خودم گفتم باید به احترام بن علی بلند شوم.شاید قضاوت من درست نباشد اما نتیجه گیری من چنین بود:
بن علی که بیش از 20 سال بر عباد و بلاد حکومت می راند و به تعبیر ما، فرد دیکتاتوری بود که کشور را از بین برده بود، در کمتر از یک ماه از اعتراض های مردم کشورش، خروج را بر ماندن و واگذاری قدرت را بر ماندن در قدرت ترجیح داد و رفت.
از همان لحظه رفتنش، رسانه ها، تحلیل گران، ناظران سیاسی و همه و همه بلا استثنا سخن از بیداد و دیکتاتوری و حتی ددمنشی وی راندند و حتی او را به دیکتاتوری و قلع و قمع دمکراسی در کشور متهم کردند.
اما بیایید کمی خودمانی باشیم: چند تن از ما که اینهمه دیکتاتوری بن علی را در بوق و کرنا کرده ایم، اگر جای او می نشستیم، به این سرعت این صندلی کثیف قدرت و سیاست و ریاست را رها می کردیم؟
به نظر من بن علی نه کشورش را غارت کرد و نه به کشورش خیانت کرد. بن علی به تونس و تونسی ها خدمت کرد اما نقاط ضعفی هم داشت مثل خیلی از ما، چرا که او انسان است و انسان جایز الخطاست. معصوم که نیست. اما خدمات بن علی به تونس: گشودن راه سرمایه گذاری خارجی به تونس به طوری که این کشور در صدر کشورهای عربی امن برای سرمایه گذاری قرار گرفت. آموزش مجانی برای تمامی اقشار مردم، کاری که شاید یکی از عوامل اصلی سقوط او بود. بن علی با رایگان کردن آموزش، راه را برای خیلی از افراد برای راه یافتن به درجات بالای آکادمیک باز کرد و طبقه تحصیلکرده در این کشور بالا رفت و شاید یکی از تفاوت های تونس با دیگر کشورهای خاورمیانه همین باشد که طبقه آکادمیک و آگاه در این کشور زیاد است. اما ایراد وارد بر این رویکرد، فراهم نشدن فرصت های شغلی برای این افراد بود که یکی از عوامل سقوطش باشد. کار دیگر او منع تفکر اسلامگرایی رادیکال به معنای القاعده ای و طالبانی و سلفی در تونس است. بسیاری از گروه های رادیکال اسلام گرا را از کشور تبعید کرد و تلاش کرد تا نظامی سکولار به تقلید از فرانسه پایه گذاری کند. از این به بعد نفس ها را حبس کنیم تا ببینیم اسلام گرایانی که جای او را گرفته اند، چه خواهند کرد؟
بن علی با تمام خرده هایی که بر او گرفته ایم، یک حسن و مزیت خیلی بزرگ داشت که خیلی ها آن را ندارند: بن علی تعداد کشته شدگان اعتراضات مردمی به 60 نفر نرسیده کشور را ترک کرد. به نظر شما موگابه زیمبابوی، چاوز ونزوئلا، مورالس بولیوی، باگبوی ساحل عاج، بشیر سودان، مبارک مصر، لوکاشنکوی بلاروس، رویدادهای تیان آن من چین، رهبر سریلانکا و دیکتاتوران دیگر بهترند یا بن علی؟ من او را دیکتاتور خوب می نامم.
لطفا به احترام بن علی بلند شویم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر