۱۳۸۸ آبان ۲۸, پنجشنبه

قیاس مع الفارق

فارغ از اینکه بیماری آنفلونزای خوکی چه راه های درمانی و پیشگیرانه دارد و اینکه سایت اینترنتی اختصاص شده به این کار از سوی وزارت بهداشت فقط به کارشناسان و متخصصان پاسخ می دهد و عامه الناس را موجودات دیگری می انگارد که پیام ارسالی آنها قابل دریافت توسط این سایت نیست، بخش کلانی از اهتمام کشورها در حال حاضر کاستن از شمار متوفیان با ارایه راه های پیشگیری و درمان است.
متاسفانه در کشور ایران ملت غیور آن چندان حظ و اقبالی در زمینه بهداشتی هم ندارند و راه های پیشگیری از آن را نمی دانند و کسی هم نیست که به آنها یاد ندهد. چرا که این کار ظاهرا به عهده وزارت بهداشت نیست و باید خرزو خان این کار را متولی باشد یا شاید هم عمه ام. در هر صورت، طبق آخرین آمارهای رسمی که وزیر محترم بهداشت خواهر سردار وحید آن را ارایه داده است، تاکنون در ایران بیش از 3 هزار نفر به این بیماری دچار آمده اند و تاکنون آمار رسمی متوفیان یکصد نفر است. البته به جرئت می توان گفت که این آمار بدون احصاء و شمارش متوفیان در مناطق دور و افتاده و محرومی است که وزیر محترم بهداشت و دیگر مسئولان مربوطه نه نام آنها را می دانند و نه موقعیت جغرافیایی اشان را.
اگر آمار خانم وحید را دقیق و قابل تکیه و استناد بدانیم، پس بگذارید قیاسی ولو مع الفارق با کشور اتریش بکنیم. براساس آمارهای ارایه شده از سوی مسئولان اتریشی تاکنون بین 40 تا 50 هزار نفر در این کشور به بیماری آنفولانزای خوکی دچار آمده اند اما آمار متوفیان این کشور، تنها سه نفر است. بله! به چشمان خود اعتماد کنید. فقط سه نفر تاکنون بر اثر این بیماری جان خود را از دست داده اند.
اولین پاسخ کوبنده خانم وزیر و همکاران و دست اندرکاران و مسئولان ریز و درشت و همگان و همگنان و همتایان سابق و کنونی و آتی این خواهد بود که جمعیت این کشور بسیار کمتر از ماست و طبیعی است که شمار متوفیان هم کمتر باشد. اما واقعا اینهمه جمعیت زیادتر است که کشته شدن صد نفر تاکنون در ایران بر اثر بیماری و افزایش قطعی این متوفیان در روزهای و ماههای آینده قابل توجیه باشد. البته این را از یاد نبریم که ما تحت تحریم ایم و سازمان های بین المللی هم به ما واکسن نمی دهند!!!! پس افزایش آمار کشته شدگان طبیعی است و در نتیجه مرگ بر آمریکا.
یادم می آید در دوران بچگی امان - و هم اکنون هم ما بچه ایم چراکه آمار و به خصوص آمار نقطه ای و حساب و هندسه زیاد سرمان نمی شود- تلویزیون برنامه ای می گذاشت تحت عنوان "بچه ها مواظب باشید". در آخر این برنامه ای بچه ای خواهشانه این جمله را می گفت : " بچه ها تو رو خدا مواظب باشید" یا جمله ای با همین مضمون. حالا بنده مجبورم این جمله را به خدمت شما خواننده گرامی بگویم که "تو رو خدا مواظب باشید".

به امید روزگاری خوش
19-11-09 یا همان 28-08-88

هیچ نظری موجود نیست: