سخن در باب دینی است که معجزه اش "کتاب" است. معجزه ای که سهل ممتنع است؛ چرا که تألیف کتاب در وهله نخست کار چندان دشواری به نظر نمی رسد اما تألیف کتاب در طراز و سبک قرآن کریم کاری دشوار و طبعا محال است. دینی که سخن خویش را با "کتاب" می آغازد : الم * ذلک الکتاب لا ریب فیه هدی للمتقین. دینی که نخستین خطابش به پیغمبرش لفظ "اقرأ" بوده و رسول خویش را به "خواندن" تشویق می نماید، چه گونه می تواند دینی بی فرهنگ و عقب مانده و محرک به خشونت و دوری از فرهنگ باشد؟ طبعا اسلام چنین نیست.
اما اگر چنین است، مشکل در کجا نهفته است؟ بر آن نیستم تا فرافکنی کرده و مشکل را به گردن دیگران بیندازم، اما دست کم در این قضیه باید اذعان کرد که مشکل از اهل دین است و نه ذات دین و خود دین. اهل دین چنان آداب و رسوم و سنت ها و عرف و عادت های خود را بر این دین تحمیل کردند و آنها را به اسم دین به خورد اتباع دین دادند که آنچه می بینیم 180 درجه با اصل دین متفاوت است.
دین اسلام دین کتاب و کتابخوانی و خواندن و مطالعه است. ای اهل اسلام کتاب بخوانید؛ جان مادرتان کتاب بخوانید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر